رفته ام

سوی حق

عاری از منطق چوبین زمین .

سوی او کز ابدیت ابدی تر باشد .

عاشقی نیست جز این .

حاجتی نیست ز راهی که به پیش است .

گر که جان در ره کویش برود

رستگاریست همین .

من که دیریست به دنبال حقیقت راهی ره شده ام  .

جز خود حق نیامد به سرم مسلکی امن و امین .

سالها در طلب یار برفت از بر من عمر گران .

چو رسیدم به ته راه نباشد به رهم منتظری جز اجل اخر عمرم به کمین .

ورق عمر نوشتند

همرهش بود هزاران لغزش

بار الاها اخرین پرتوی امید همین

که دهی از در رحمت نامه ام را به یمین

                                                      شعر از : جواد مهرگان مجد