تو بگو ای قاب عکس

در اندیشه ام .   

در اندیشه ام که چگونه گذشت عمر از پس سال ها. 

ندارم در خاطرم یادی از او

از ان همه اقبال ها .    

تو بگو ای قاب عکس.

تو که راز دار ان همه لحظه خوش در ساعت اکنونی . 

یاد نداری آرزوهایم در پس کدامین پرده گم شد ؟ 

نمی دانی که چگونه گذشتم ؟       

گذشته مجالم در ورای یافتن فردا .  

فردایی که گدای محبت گذشته است .

به راستی اینجا دیروز را نمیفروشند ؟     

کاش توانستن.      

ولی افسوس نیست بند زنی تا بند زند ان همه شادکامی را به حالی مشوش .       

من از یاد برده ام .

اما تو ای قاب عکس راز دار من باش . 

نکند تو هم برده ای ز یاد ای خاک نشسته ؟   

وای بر من که یاد دارم ز یاد برده قصه ی روزگارانم را. 

وای بر من .


                                                                                 جواد مهرگان مجد